Ik was de complete antithese van mijn broer, die buitengewoon goed was in studeren. Ik heb vroeger mijn school gestapeld, omdat ik er niet dol op was.

Mijn vrienden plaagden me regelmatig en zeiden: "Ik zal niet succesvol zijn en zal sterven terwijl ik een middelmatige baan heb met een mager salaris."

Ik heb herhaaldelijk bij mezelf nagedacht: 'Is dit waarvoor ik geboren ben?' toen ik mijn deel van pesten doormaakte, door vrienden buitengesloten werd van groepsactiviteiten, op neergekeken werd door mijn familieleden en vergeleken werd met de academische prestaties van andere kinderen. Het was een nachtmerrie voor mij om naar de ouder-leraarbijeenkomsten op school te komen en het jaarverslag op te halen.

Ik herinner me dat ik een 'typische' preteen was die verwoed door de buurt rende zonder rekening te houden met de toekomst, totdat de tijd aanbrak dat ik besefte en erachter kwam wat voor soort leven ik voor mezelf wilde opbouwen.

Het leven veranderde ten goede nadat ik mijn droom had gerealiseerd. Ik ging van doelloos zijn naar gerichte doelen, zoals het afhandelen van e-mails, het sluiten van deals, het houden van live toespraken en het houden van videoconferenties in een kantoorruimte.

Ik kreeg een baan na het afronden van de universiteit die 6000 INR ($ 100 per maand) betaalde.

Ik ben opgegroeid in een samenleving waar iemands succes werd afgemeten aan zijn salaris. Als gevolg hiervan overschatte mijn vader de waarde van de mening van de samenleving over mij en zette hij me onder druk om dit werk te blijven doen.