Dekkingscalculator voor schuldendienst: hoe bereke...

Rekenmachine voor de dekkingsgraad van de schuldendienst
Dekkingsratio schuldendienst

 

In het bedrijfsleven, de overheid en de persoonlijke financiën wordt de dekkingsgraad van de schuldendienst gebruikt. De schuldendienstdekkingsratio (DSCR) is een maatstaf voor de beschikbare kasstroom van een bedrijf om te voldoen aan de huidige schuldverplichtingen in het kader van bedrijfsfinanciering. De DSCR informeert investeerders over het vermogen van een bedrijf om zijn schulden te betalen.

Onze DSCR-calculator maakt het eenvoudig om de dekkingsgraad (DSCR) van uw bedrijf te berekenen. Vul eenvoudig de onderstaande velden in en klik op de knop "Berekenen".

De dekkingsgraad van de schuldendienst, of DSCR, is de belangrijkste factor voor commerciële kredietverstrekkers om te onderzoeken bij het bepalen van het risiconiveau dat is verbonden aan een vastgoedbelegging of bedrijf. Een geldschieter kan inschatten of de netto-inkomsten die worden gegenereerd door een onroerend goed of bedrijf gemakkelijk de terugbetalingen van leningen kunnen dekken, inclusief vergoedingen en rente, evenals hoofdsom, door de DSCR te berekenen.

Het belang van de DSCR voor uw potentiële zakelijke lening is duidelijk: het is de financiële maatstaf die wordt gebruikt om te bepalen of u moet worden goedgekeurd voor een lening op basis van de hoeveelheid cashflow die uw bedrijf genereert en of het voldoende is om de leningskosten te betalen.

Een hogere ratio duidt op een lager risiconiveau en kredietverstrekkers streven vaak naar een DSCR van 1.25 of hoger. Bepaalde kredietverstrekkers kunnen daarentegen een lagere DSCR accepteren, terwijl andere mogelijk een grotere ratio vereisen.

Wat betekent de Debt Service Coverage Ratio (DSCR)?

De DSCR is het bedrag aan exportwinsten dat een land nodig heeft om de jaarlijkse rente- en hoofdsombetalingen op zijn buitenlandse schuld in termen van overheidsfinanciën te voldoen. Het is een ratio die wordt gebruikt door bankleningen om inkomensleningen voor onroerend goed te bepalen in de context van persoonlijke financiën.

De dekkingsgraad van de schuldendienst vertegenwoordigt het vermogen om schulden af ​​te lossen, gegeven een specifiek inkomstenniveau, of het nu gaat om bedrijfsfinanciering, overheidsfinanciën of persoonlijke financiën. Het nettobedrijfsresultaat wordt uitgedrukt als een veelvoud van schuldverplichtingen die binnen een jaar vervallen, waaronder rente, hoofdsom, aflopende fondsen en leasebetalingen.

Alvorens een lening aan te gaan, evalueren kredietverstrekkers de DSCR van een kredietnemer. Een DSCR van minder dan één duidt op een negatieve cashflow, wat erop wijst dat de lener niet in staat zal zijn om aan zijn huidige schuldverplichtingen te voldoen of deze te betalen zonder externe middelen te gebruiken, met andere woorden, meer lenen.

Een DSCR van 0.95, bijvoorbeeld, suggereert dat het netto bedrijfsresultaat slechts voldoende is om 95% van de jaarlijkse schuldbetalingen terug te betalen. Dit zou betekenen dat de lener elke maand in zijn persoonlijke fondsen zou moeten duiken om het project op het gebied van persoonlijke financiën overeind te houden. Negatieve cashflow wordt vaak afgekeurd door kredietverstrekkers, maar sommigen staan ​​het toe als de kredietnemer naast zijn inkomen ook aanzienlijke activa heeft.

Als de dekkingsgraad van de schuldendienst te dicht bij één ligt, zoals 1.1, is de organisatie vatbaar, en zelfs een kleine daling van de cashflow kan ertoe leiden dat de lening in gebreke blijft. Kredietverstrekkers kunnen van de lener eisen dat hij een bepaalde minimale DSCR handhaaft terwijl de lening in sommige gevallen uitstaat.

Een lener die onder dat minimum valt, kan op grond van verschillende overeenkomsten als in gebreke worden beschouwd. Een DSCR groter dan één geeft aan dat de entiteit - of dit nu een individu, een bedrijf of de overheid is - voldoende inkomsten heeft om aan haar huidige schuldverplichtingen te voldoen.

De minimale DSCR die een geldschieter nodig heeft, kan worden beïnvloed door macro-economische factoren. Als de economie het goed doet, komt krediet gemakkelijker beschikbaar en kunnen kredietverstrekkers soepeler zijn met lagere schuld-inkomensratio's.

Net als in de aanloop naar de financiële crisis van 2008 kan de neiging om leningen te verstrekken aan minder gekwalificeerde kredietnemers een impact hebben op de stabiliteit van de economie. Subprime-leners konden krediet krijgen met weinig controle, met name hypotheken. De financiële instellingen die deze debiteuren hadden gefinancierd, faalden toen ze in groten getale in gebreke bleven.

DSCR versus rentedekkingsratio

De rentedekkingsratio geeft aan hoe vaak de operationele winst van een bedrijf de rente zal dekken die het over een bepaalde periode op al zijn verplichtingen moet betalen. Dit wordt meestal op jaarbasis berekend en uitgedrukt als een ratio.

Deel eenvoudig de EBIT voor de vastgestelde periode door de totale rentebetalingen die voor diezelfde periode verschuldigd zijn om de rentedekkingsratio te krijgen. Overhead- en bedrijfsuitgaven, zoals huur, kosten van goederen, vracht, lonen en nutsvoorzieningen, worden afgetrokken van de inkomsten om EBIT te creëren, ook wel bekend als netto bedrijfsresultaat of bedrijfsresultaat.

Na aftrek van alle essentiële uitgaven om het bedrijf draaiende te houden, vertegenwoordigt dit aantal het beschikbare geldbedrag.

Hoe hoger de verhouding EBIT tot rentebetalingen van het bedrijf, hoe financieel zekerder het is. Deze maatregel houdt eenvoudigweg rekening met rentebetalingen en negeert eventuele betalingen op hoofdschuldsaldi die kredietverstrekkers kunnen vragen.

De dekkingsgraad van de schuldendienst is iets grondiger. Deze indicator evalueert het vermogen van een bedrijf om gedurende een bepaalde periode minimale hoofdsom- en rentebetalingen te doen, met inbegrip van aflopende fondsbijdragen.

Om het nettobedrijfsresultaat te bepalen, wordt de EBIT gedeeld door het volledige bedrag van de hoofdsom en rentebetalingen die nodig zijn voor een bepaalde periode. De DSCR is een iets krachtigere indicator van het financiële welzijn van een bedrijf, omdat het zowel hoofdsombetalingen als rente omvat.

Een bedrijf met een dekkingsgraad van de schuldendienst van minder dan 1.00 genereert in beide omstandigheden onvoldoende inkomsten om de minimale schuldenlasten te dekken. Dit is een hachelijke propositie in termen van bedrijfsbeheer of investeringen, aangezien zelfs een korte periode van lager dan gemiddelde inkomsten een ramp kan betekenen.

Bijzondere punten om te overwegen

De rentedekkingsratio heeft een tekortkoming omdat deze niet uitdrukkelijk het vermogen van de onderneming omvat om haar leningen terug te betalen. De meeste langetermijnschuldproblemen hebben aflossingsclausules met geldbedragen die vergelijkbaar zijn met de rentebehoefte, en het niet voldoen aan de dalende vraag naar fondsen is een standaard die tot faillissement kan leiden. De dekkingsgraad voor vaste kosten is een verhouding die tot doel heeft het terugbetalingspotentieel van een bedrijf te meten.

Hoe wordt de Debt Service Coverage Ratio (DSCR) berekend?

De dekkingsgraad van de schuldendienst (DSCR) wordt berekend door het netto operationeel inkomen te delen door de totale schuldendienst (inclusief de hoofdsom en rentebetalingen op een lening). De DSCR van een bedrijf zou bijvoorbeeld 1.67 zijn als het $ 100,000 aan netto bedrijfsresultaat en $ 60,000 aan totale schuldendienst had.

Wat is de betekenis van DSCR?

Wanneer bedrijven en banken onderhandelen over leningcontracten, is de DSCR een veelgebruikte maatstaf. Een bedrijf dat een kredietlijn aanvraagt, kan bijvoorbeeld worden verplicht een DSCR van ten minste 1.25 te handhaven. Als dit gebeurt, kan de lener in gebreke blijven op de lening. DSCR's kunnen analisten en investeerders helpen bij het evalueren van de financiële kracht van een bedrijf, naast het helpen van banken bij het beheren van hun risico's.

Wat is een goede DSCR?

Een "goede" DSCR wordt bepaald door de industrie, rivalen en ontwikkelingsfase van het bedrijf. Een kleiner bedrijf dat net begint met het genereren van cashflow, kan bijvoorbeeld lagere DSCR-verwachtingen hebben dan een volwassen, gevestigde onderneming. Een DSCR van meer dan 1.25 wordt daarentegen vaak als 'sterk' gezien, terwijl ratio's onder de 1.00 erop kunnen duiden dat het bedrijf in financiële problemen verkeert.