We hebben de neiging om talen te zien als afzonderlijke entiteiten. Het leren van een taal vereist dat je je alleen concentreert op de grammatica en het vocabulaire van die specifieke taal. Er bestaat een gevaar in het vermengen van oude en nieuwe talen, omdat je de nieuwe nu al vloeiend moet beheersen. Deze manier van denken daarentegen staat volledig haaks op de werkelijkheid. Er is gewoonlijk een mengeling van twee of meer talen in gewone gesprekken tussen eentaligen en tweetaligen. "Translanguaging" is een term die wordt gebruikt om dit fenomeen te beschrijven.
Translanguaging is een relatief recent concept op het gebied van taalkunde. Het is pas de laatste twee decennia populair geweest als tegenhanger van het wijdverbreide geloof onder eentaligen dat het menselijk brein talen onafhankelijk verwerkt. Laten we om te beginnen eens nader kijken naar de uitdrukking "translanguaging" en hoe dit ons begrip van taal zou kunnen veranderen.
Translanguaging als een gedefinieerd concept
Omdat verschillende personen het op verschillende manieren beschrijven, is het moeilijk om de exacte betekenis van de term "transtaalvertaling.” De term "translanguaging" is het onderwerp geweest van veel controverse onder taalkundigen, hoewel er geen algemeen aanvaarde betekenis voor de term is. Het is belangrijk om die disclaimer in gedachten te houden als je kijkt naar het gebruik van de uitdrukking door verschillende mensen.
Een van de niet-gepubliceerde werken van Cen Williams in de jaren tachtig verwees naar trawsieithu, het Welshe woord voor 'translanguaging', en hij ontwikkelde deze uitdrukking. Voor Williams had het woord 'biliteracy' een specifieke betekenis: het verwees naar studenten die in dezelfde klas zowel in het Engels als in het Welsh konden converseren.
Sindsdien hebben talloze geleerden het woord gebruikt om het gebruik van verschillende talen in dezelfde context uit te leggen. Taalonderwijs is een van de meest voorkomende toepassingen. Studenten leren om twee of meer talen te spreken in de klas staat bekend als translanguaging. Dit verschilt van het merendeel van het tweedetaalonderwijs, dat slechts één taal tegelijk leert.
De term "translanguaging" kan ook worden gebruikt om te verwijzen naar de praktijk om twee of meer talen tegelijkertijd te gebruiken. Er zijn verschillende manieren waarop dit kan gebeuren. Translanguaging vindt plaats wanneer twee personen die twee talen vloeiend spreken tegelijkertijd in beide talen praten. Translanguaging vindt plaats wanneer een toerist probeert te praten met iemand die een andere taal spreekt dan zij. Translanguaging vindt plaats als twee of meer talen in dezelfde context worden gesproken.
Er is veel onenigheid over de betekenis van de termen "tweetalig" en "meertalig" wanneer de uitdrukking "translanguaging" wordt gebruikt. Er woedt al tientallen jaren een voortdurende controverse over de veronderstelling dat een tweetalige "twee eentaligen in één" is.
Of de hersenen meerdere talen afzonderlijk of gezamenlijk verwerken, is een belangrijk onderwerp om over na te denken. Voorstanders van translanguaging zeggen dat de hersenen alle talen als één taal waarnemen, en dat het dus onmogelijk is om Spaans en Frans te onderscheiden bij een tweetalige Spaans-Franse spreker. Veel mensen ondersteunen deze theorie, maar het heeft geen brede acceptatie gekregen.
Babbel is een geweldige plek om elke dag nieuwe talen te leren.
Waarom gebruiken mensen code-switching en translanguaging?
Code-switching is een ander vaak gebruikt woord om het proces van schakelen tussen talen te beschrijven. Het is mogelijk dat u de twee verwart als u al bekend bent. Eerlijk genoeg, aangezien de verschillen in taalbenadering enige verwarring veroorzaken.
Al meer dan een halve eeuw wordt code-switching bestudeerd op het gebied van taalkunde. De meest gebruikelijke methode om codewisseling te bestuderen, is door naar de spraak van mensen te luisteren en erachter te komen hoe en waarom ze overgaan van de ene taal naar de andere.
Het bestuderen van "grammatica" van code-switching, aangezien de veronderstelling erachter is dat iets in de hersenen bepaalt hoe het werkt, is het onderwerp van veel onderzoek. Codering is gekoppeld aan de "twee eentaligen in één" theorie van tweetaligheid.
Zelfs onder taalkundigen heeft codewisseling echter een duidelijke connotatie gekregen. De term "code-switch" wordt soms gebruikt om te beschrijven hoe mensen hun gedrag veranderen afhankelijk van de situatie.
Wanneer een jongere bij zijn vrienden of zijn ouders is, kunnen ze zich op een andere manier gedragen. Het woord "code-switch" wordt vaak gebruikt bij het bespreken van ras en de manier waarop zwarte mensen en andere gekleurde mensen omgaan met blanken. Naast Code Switch biedt NPR een podcast aan die gewijd is aan het onderwerp race. Dit is echter op zichzelf een nuttig begrip, maar het heeft geen verband met taalkunde.
Translanguaging is niet een specifiek studiegebied, maar dient meer als een conceptueel kader om te onderzoeken hoe mensen omgaan met taal. In plaats van zich te concentreren op afzonderlijke talen, dialecten en gesproken woorden, richt translanguaging zich op het laten zien hoe al deze dingen met elkaar verweven zijn.
Translanguaging neemt, in tegenstelling tot code-switching, de mensen die de taal spreken onder de loep. Om een voorstander van translanguaging te parafraseren, Ofelia Garca: “Translanguaging is meer dan alleen vertalen tussen talen; het is kijken naar het taalgebruik van de spreker van binnenuit.” Volgens deze redenering moeten we enkele taalbarrières wegnemen die ons verhinderen om meertaligheid volledig te begrijpen.
De brede definitie van translanguaging is echter voortdurend in verandering. Er kan op verschillende manieren naar translanguaging en code-switching worden verwezen. Het is waarschijnlijk dat de uitdrukking "code-switching" door niet-specialisten zal blijven worden gebruikt, ondanks het feit dat de twee niet precies hetzelfde zijn.
Vertalen en lesgeven
Translanguaging is voor het grootste deel voornamelijk gebruikt voor educatieve doeleinden, met name voor kinderen. Er was eens de conventionele wijsheid dat de meest effectieve aanpak voor het opvoeden van een tweetalig kind was om elke taal afzonderlijk te leren. De afgelopen jaren zijn verschillende docenten begonnen met het uitproberen van een andere aanpak.
Drie taaldocenten schetsten een aantal specifieke strategieën om twee talen tegelijk te onderwijzen in een artikel voor Language Magazine. Studenten moesten als onderdeel van het cursuswerk meertalige teksten samenstellen en leren navigeren tussen talen.
Het is een meer holistische benadering van leren, en het vereist een zorgvuldige voorbereiding om ervoor te zorgen dat de twee talen evenveel aandacht krijgen. Zoals ze het uitdrukten: "Translanguaging-activiteit bood een plek voor mijn opkomende tweetalige studenten om hun hele taalrepertoire te benutten, de ontwikkeling van cruciale alfabetiseringsvaardigheden te stimuleren en hun leerervaring te verbeteren."
Deze manier van lesgeven wordt niet algemeen als een succes gezien. Twee talen tegelijk onderwijzen zou volgens veel taalkundigen ondoeltreffend zijn, die denken dat elke taal zijn eigen grammatica heeft.
Met behulp van dit paradigma zullen in de toekomst waarschijnlijk meer individuen experimenteren met innovatieve manieren om tweetaligheid aan te leren. Het wordt steeds populairder in regio's waar kinderen al tweetalig zijn, omdat het de studenten ontmoet waar ze zich qua opleidingsniveau bevinden.
Als je hier echter iets uit kunt halen, is het dat er al miljarden mensen over de hele wereld zijn die er niet bij stilstaan dat ze meerdere talen tegelijk spreken.
Focussen op 'correcte' spraak beperkt onze perceptie van de diversiteit van de wereld, zelfs als eentaligheid populair is in de westerse wereld. Translanguaging kan in de toekomst de standaard worden, omdat communicatie complex is.
